Ekologija je nauka koja proučava odnose između organizama i njihovog okoliša, a sam termin je prvi put upotrijebio Ernst Haeckel 1866. godine kako bi opisao povezanost živih bića i okoliša.

Ova nauka, u pravom značenju riječi, ipak se razvija tek od druge polovine XIX vijeka, da bi doživjela svoj puni razvojni kapacitet 50-ih godina XX stoljeća. Može se reći kako je ovo period u kojem ekonomska aktivnost čovjeka vrši značajan utjecaj na degradaciju prirodnog okoliša uslijed čega dolazi do bitnih promjena što dovodi pod znak pitanja kvalitetu života svih živih bića na Zemlji.

Prema predmetu proučavanja ekologija se može podijeliti na: ekologiju biljaka – proučava međusobne odnose biljaka i njihov odnos prema sredini u kojoj se nalaze, ekologiju životinja – proučava međusobne odnose životinja i njihov odnos prema sredini u kojoj se nalaze, te ekologiju čovjeka.

Ekologija se, s obzirom na obiman spektar proučavanja može također podijeliti na nekoliko glavnih kao i sporednih disciplina poput biheviorističke, populacijske, opšte ili ekologije životne zajednice, ali ono što je zajedničko za svaku od ovih disciplina su temeljna načela na kojima je ekologija zasnovana.

Prva temeljna postavka ekologije je saznanje da je čovjek stvarajući ipak ostao dio prirode, dok je drugo saznanje da je razvoj čovjeka kroz evoluciju imao veliki utjecaj na prirodu što je rezultiralo današnjom borbom za opstanak ne samo čovjeka, nego svih organizama.

Zahvaljujući ekološkim istraživanjima čovjek ima mogućnost da razumije tajne žive prirode i postojeće veze između živih bića i sredine koja ih okružuje. Ova istraživanja čovjeku pružaju znanja o načinu racionalnog korištenja i unapređenja prirode, te načinu na koji prirodu može urediti prema vlastitim potrebama na način da,, ni na koji način ne ugrozi njen opstanak – što je najvažnija korist koju ekologija pruža čovjeku.

Projekat finansira Fond za zaštitu okolišta FBiH.